Στα προάστια του έρωτα

 
 Στον έρωτα. Με κάθε δύναμη με κάθε άποψη. Στον έρωτα που κάθε έννοια του φαντάζει τόσο μα τόσο μακάβρια. Σε εκείνον που πιστεύει στο αύριο. Εκείνος που σε κάνει να ελπίζεις για το αύριο.
  Στο αύριο λοιπόν. Ας πιούμε εκεί. Στο αύριο του έρωτα που συνορεύει κάπου εκεί, στης λογικής το τώρα. Βάλτε κόκκινο κρασί σε ποτήρι ψηλό και πιείτε στην υγεία του. Μεθύστε για εκείνον, γι' αυτόν που υπομονετικά περιμένει την επόμενη σας κίνηση για να τη βουτήξει μες τα δύσκολα, στην απελπισία.
Σε εκείνον τον παράλογο, τον ξύπνιο, τον χαζό, τον τρέλα ανυπότακτο σε κάθε λογικής αντίληψη. Στον ταξιδιάρη Θεό, θνητό ή ημίθεο. Που περνάει από παντού και δεν αφήνει ούτε τόσο δα κόκκο μαγείας. Γιατί είναι η μαγεία. Είναι κατάρα και ευχή την ίδια ώρα. Πόνος και αναλγητικό την ίδια στιγμή. Και από σύνορα δε γνωρίζει ούτε λεπτό. Ξεκινάει από το Βορρά γυρνάει γύρω από το Νότο, στην Ανατολή κάνει μια στάση και καταλήγει Δυτικά.
Δεν έχει συγκεκριμένο προάστιο ο έρωτας. Κάνει συνέχεια στάσεις μα δε καταλήγει πουθενά. Αράζει μα δε κάθεται. Είναι περαστικός από κάθε λιμάνι χωρίς να έχει σημείο προορισμού να πάει. Είναι Οδυσσέας που η Πηνελόπη τον εγκατέλειψε και η Ιθάκη του τον πρόδωσε. Είναι εκδικητικός και προκαλεί καταστροφές. Ανακαλεί το παρελθόν του και προκαλεί δεινά που εκείνος μέσα από εκείνα άλλαξε.
Δεν τον πιάνεις φίλο τον έρωτα γιατί μπορεί να γίνει ο χειρότερος σου εχθρός. Μόνο αν έχεις τα κότσια να επιβιώσεις από τα δεινά του όπως έκανε και εκείνος κάποτε ίσως σε αφήσει να πιάσεις στεριά. Μέχρι τότε πρέπει να μάθεις τι θα πει θαλασσοδέρνομαι σε κύματα ερμητικά. Σε βαθιά νερά,κοντά σε βράχια.
Τα προάστια του έρωτα ορίζονται κάπου κοντά στη κόλαση μα ένα βήμα κοντά στο παράδεισο. Είναι η επιλογή η δική σου που σε αφήνει δέσμιο στο σκοτάδι της βλέποντας ένα αχνό φως από τη γη του παραδείσου.
Είναι τα προάστια εκείνα που δεν ορίζονται ποτέ. Είναι άβυσσος ο έρωτας μη το ψάχνεις. Νοητές γραμμές πάνω σε ένα καμβά λευκό. Και θέλει χρώμα, ζητά να τον βάψεις με χρώματα τόσο έντονα. Να βουτήξεις την ψυχή σου μέσα του για να βγει ουράνιο τόξο. Εκτροχιασμένο παιδί από κάθε ευθυγραμμισμένο δρόμο λογικής, σωστής πορείας. Περνάει με κόκκινο κάθε φανάρι με ανεβασμένη την αδρεναλίνη και με μιας η παραβατικότητα του φτάνει στα ύψη.
  Είναι η αρχή, η μέση και το τέλος κάθε ιστορίας με φινάλε grand. Ηθοποιούς κομπάρσους καθώς μονάχα αυτός είναι ο πρωταγωνιστής. Και το χειροκρότημα τελικώς το παίρνει μόνο εκείνος. Ως σκηνοθέτης, ως σκηνογράφος, ως ο καλύτερος υποκριτής στο δικό του σενάριο.
   Δεν γνωρίζει από προάστια ο έρωτας. Δε λογαριάζει κοινωνικές τάξεις, εθνικότητες, θρησκείες. Πηγαίνει κόντρα σε κάθε κατεστημένο, κώδικα, νόμο. Είναι παραβάτης, καθόλου νομοταγής και ποτέ δεν απορροφάται από το σύνολο. Μόνος του. Για να ορίζει και να ορίζεται. Για να ελέγχει και να ελέγχεται. Για να διαλέγει και να διαλέγεται. Δράση-Αντίδραση. Πήξη-Τήξη. Τριβή-Αδράνεια. Πολλαπλασιασμός-Διαίρεση. Και κατά εξ ακολουθία. Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά. Τίποτα περισσότερο από το τίποτα και τίποτα λιγότερο από τα πάντα.
Αυτά είναι τα προάστια του έρωτα. Για διαβάτες ζόρικους, σκληρούς, με υπομονή και επιμονή να καταφέρουν τα πάντα. Δεν είναι για δειλούς, αυτούς τους καταστρέφει με γιατί και αν, δε τους ακουμπάει καν.
Γίνε λοιπόν και εσύ οπαδός του είναι αξίωμα, τιμή κάτι σαν θησαυρό ανεκτίμητο για μια ζωή.