"Ο άντρας που έφυγε"

Ο άντρας που έφυγε. Εκείνος ο...Ο κάποιος που δεν έχει σκοπό να ξανά ‘ρθει. Αντίο γραμμένο στη πένα της ψυχής που αφήνει μελάνι ξεραμένο. Στεγνώνει μαζί και οι αναμνήσεις που δύσκολα φεύγουν από το νου. Να τις αποτινάξεις από μέσα σου είναι το δύσκολο μα να αφήσεις τον οργανισμό σου να τις απορροφήσει είναι το κατάλληλο.
Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Πρέπει να πεις προχωράμε και να τηρήσεις την υπόσχεση που δίνεις στον παράξενο εαυτό σου. Σε έναν εαυτό που με δύναμη και με...δε ξέρω που βρίσκει το κουράγιο επιθυμεί να επιστρέψει ξανά στα ίδια. Γιατί έτσι συνήθισε, γιατί έτσι πίστεψε, γιατί έτσι θέλησε; Απάντηση δε βρίσκω εγώ σε αυτό. Σκεφτείτε το εσείς και εσωτερικά απαντήστε. Ποια δύναμη σε τραβάει πίσω, πια δύναμη έχει την μαγνητική ιδιότητα και σε έλκει κοντά στο πριν, να σε απωθεί από το μετά και σε κάνει να δυσανασχετείς για το τώρα;
Παράξενη που φαντάζει η ζωή, αλλόκοτη που δε μπορούμε ποτέ σχεδόν να απαντήσουμε σωστά σε κάτι τέτοιου είδους ερωτήματα. Μα στα αλήθεια υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση σε κάτι τέτοιο; Σε ένα ερώτημα ζωής που με κόπο σκέφτεσαι μήπως και διαπράξεις έγκλημα τιμής; Μα ανάθεμα και αν ξέραμε για πια τιμή ζούμε, για ποιο γιατί ξαγρυπνούμε και για ποιον άντρα που με μαεστρία σχεδίασε τη φυγή του από τη ζωή μας σταματάμε τη ζωή μας και τη γεμίζουμε τείχη.
Εσύ στη πραγματικότητα για ποιον άντρα ξενυχτάς και απόψε, για ποιον φυγά μετράς τις ώρες επιστροφής και τις ώρες αναχώρησης του; Για ποιον εκείνο διαλέγεις να πορεύεσαι μόνη σου σε έναν κόσμο που το μαζί είναι αναγκαίο και το χώρια θέλει αντοχές; Μη ζητάς να γίνεις το εισιτήριο παραμονής του σε μια χώρα που τον ήθελε πάντα ξένο. Που λαθραία ταξίδεψε στη ψυχή σου και υποχθόνια έκλεψε τη καρδιά σου. Μα δεν ήταν από χρυσό, δεν τον έκανε πλούσιο. Δεν ήταν και τόσο σκληρή για να αντέξει τις εξάρσεις του ή τις αναποφασιστικότητές του. Ήταν ευαίσθητη και τόσο μικρούλα που επιζητούσε συντροφιά και θαλπωρή από ένα κορμί, από μια καρδιά, από έναν άνθρωπο που στην ένωση σας το μισό γινόταν έναν.
Μετανάστης ήταν μάτια μου. Μετανάστης και συγκεκριμένα λαθραίος που στάθηκε λίγο να ξαποστάσει και σαν ξεκουράστηκε, σαν είδε πως τα πράγματα έπαιρναν άλλη μορφή, δυσκόλευαν και σκούρυναν κατά πολύ την έκανε. Γιατί καρδιά μου αυτοί οι άντρες δεν είχαν μάθει ποτέ στα δύσκολα. Δεν είχαν μάθει πως να κατακτούν μια γυναίκα αληθινή μια γυναίκα άξια να σταθεί στο πλευρό τους. Μια γυναίκα που θα τους αγαπούσε πιο πολύ και από τον ίδιο της τον εαυτό.
Μα κράτα αυτό όσο μπορείς και περίμενε μέχρι να το επιβεβαιώσεις και συ. Ρόδα είναι η ζωή και δυστυχώς γυρίζει. Μα εγώ δε θα σου μιλήσω για εκδικητικά πράγματα ούτε και θα σου πω αυτό που ακούς συνήθως 'Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει'. Εγώ θα σου πω πως όσο λαθραία ήρθε αυτός στη δική σου ζωή άλλο τόσο λαθραία θα μπεις και συ στη ζωή κάποιου άλλου. Άλλο είναι το ερώτημα όμως. Αξίζει στα αλήθεια να πληγωθεί κάποιος επειδή πληγώθηκες εσύ κάποτε, κάπου και από κάποιον; Μη μου απαντήσεις όμως, μερικά ερωτήματα δε έχουν απάντηση, δε τους είναι αναγκαία και εγώ όπως και συ πρέπει να το σκεφτούμε καλά πριν απαντήσουμε.