Κάποιον, που θα φοβάται μη μας χάσει...

Όλα τα άλλα μπορεί και να φαίνονται περιττά. Ή μάλλον όχι. Είναι και θα είναι για πάντα περιττά. Ανεπαρκή. Μη απαραίτητα. Άχρηστα. Καθόλου σημαντικά.
  Γιατί όταν ένας άντρας ξέρει να διεκδικεί μια γυναίκα με το σωστό τρόπο. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία γι αυτήν.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από την Αρχαία Ελλάδα. Την ιστορία εκείνη με τον Πάρη την Ελένη και τον Μενέλαο. Πόσος κόσμος χάθηκε για τα μάτια μιας γυναίκας; Στρατιές ολόκληρες πολέμησαν για εκείνη και ας ήταν άλλος ο λόγος του Τρωικού. Πόσο αίμα χύθηκε εξαιτίας μιας ωραίας Ελένης; Και πόσες προσπάθειες γίνονται τώρα για να κερδηθεί μια γυναίκα σωστή. Κυρία με το κεφάλι ψηλά; Καμία. Καμία απολύτως οι μεν είναι με εκείνους τους δε που πραγματικά δε θα έπρεπε να είναι. Και οι άλλοι, είναι μαζί με εκείνους τους άλλους που στη πραγματικότητα δε δίνουν τίποτα.

Γυναικείο το λάθος. Το φταίξιμο όμως αντρική υπόθεση. Και αυτός που πληρώνει τα ξοφλημένα στο τέλος δεν είναι εκείνος που πραγματικά φταίει.
  Δε θέλουμε τίποτα άλλο από έναν άντρα που φοβάται να μη μας χάσει. Έναν άντρα που ξέρει πως να διεκδικήσει μια γυναίκα σωστή και δε συμβιβάζεται με κοριτσάκια της μιας νύχτας. Για εκείνον τον έναν ζούμε. Που δε θα μας αφήσει να αναρωτιόμαστε αν ή αν δεν είμαστε σημαντικές ή απαραίτητες για εκείνον. Που δε θα δειλιάζει στην têt a têt επαφή.
Που ένα μήνυμα μέσω κινητού ή instagram ή Facebook δε θα του αρκεί. Που θα έχει το μυαλό του σε εσένα είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και στο ενδιάμεσο δε θα μπαίνει καμία άλλη να σου κλέψει τη θέση σε αυτό.
Που θα χάνει τον ύπνο του τα βράδια και χωρίς καληνύχτα δε θα αντέχει να σε αφήσει.       Εκείνος που θα σε παρουσιάζει στους φίλους του και θα χαίρεται για την επιλογή του, θα χαίρεται για αυτήν και δεύτερη γνώμη δε θα περνάει από κανέναν για το πρόσωπο σου.     Εκείνον τον άντρα που θα πονάνε τα μέσα του για μας.
Εκείνος που θα τρέμει με τον ίδιο τρόπο όπως θα τρέμουμε και εμείς για εκείνον. Που δε θα φλερτάρει από απόσταση και θα έχει τα κότσια να έρθει να σου μιλήσει εκείνη τη στιγμή.
  Μόνο για εκείνους αξίζει να υπάρχουμε. Για εκείνους τους σωστούς τους κύριους.
Το ότι μερικοί φοράνε παντελόνια εμένα προσωπικά δε μου λέει τίποτα. Ένα παντελόνι δε θα με κάνει να σε θεωρήσω άντρα. Ένα παντελόνι δε σε κάνει απαραίτητα άντρα.
  Από παιδάκια χορτάσαμε. Και όχι, δεν αναφέρομαι σε εκείνα που το υποκοριστικό μπαίνει σύμφωνα με την ηλικία τους. Αλλά σε όλους αυτούς που κρύφτηκαν πίσω από ψεύτικα βλέμματα, από αέρινες σιωπές. Σε εκείνους που αντί να μιλήσουν ψιθύρισαν. Ψιθύρισαν για να μην ακουστούν.
Να βρείτε εκείνον που δε φοβάται και δε θα ντρέπεται να φωνάξει σε όλο το κόσμο ότι σας αγαπά.

Άντρα δε σε κάνει το φύλλο σου. Παρά μονάχα η συμπεριφορά σου. Η ηλικία είναι αριθμός, ξεχνιέται, μα όλα εκείνα που έπρεπε να κάνεις και δεν έκανες θα μένουν πάντα στη μνήμη κολλημένα.
Να διαλέξετε εκείνον τον έναν που δε θα κλαίγεται επειδή τον πόνεσαν. Αλλά με αξιοπρέπεια θα δέχεται την αξία που είχε για εκείνον ότι αγάπησε και τον πόνεσε.
  Κάποιον που θα ανησυχεί μήπως δεν είστε καλά και θα παλεύει να σας κάνει να χαμογελάσετε. Για εκείνον που θα κλαίει για ότι του γρατζούνισε τη καρδιά και δε θα σκουπίζει τα δάκρυα του γρήγορα, γρήγορα, μη και χαρακτηριστεί ως φλώρος.
  Οι άντρες οι βαρύ και ασήκωτοι δε θα διανύσουν ποτέ χιλιόμετρα για σένα. Η εικόνα τους και το αντριλίκι τους θα έχουν το πρώτο και το κύριο λόγο στη ζωή τους.
  Να βρείτε εκείνον που τα χέρια του θα του είναι χρήσιμα μονάχα για να φάει, να σας αγκαλιάσει και να σας κρατήσει κοντά του. Από τους άλλους χόρτασε η ψυχή μας.
Για εκείνους τους κάποιους λέω. Για εκείνους που νομίζουν πως αν σηκώσουν το χέρι τους πάνω σου τον κάνουν απαραίτητα και άντρα.
Για εκείνους τους δήθεν προστατευτικούς, μα στην πραγματικότητα θα είναι κτητικοί, ζηλιάρηδες. Εκείνοι που θα σου στερούν τον αέρα και θα σε κάνουν να δεινοπαθείς με την παρουσία τους. Εκείνοι που δε θέλουν να σε γνωρίσουν στους φίλους σου μήπως και τον κοροϊδέψουν. Που σε κρύβει από παντού. Που δεν έμαθαν τι πάει να πει πόνος και όταν τον γνωρίζουν καταλογίζουν όλο το γυναικείο πληθυσμό ίδιο και απαράλλαχτο.
   

Για εκείνους τους δήθεν άντρες. Μη σπαταλάτε το χρόνο σας. Κάποιος εκεί έξω περιμένει να σας κάνει τις πιο ευτυχισμένες γυναίκες του κόσμου. Γιατί να βιαστείτε με τα αντράκια των social. Ποιος ο λόγος να χαραμίσετε τις νύχτες με εκείνους που δε ξέρουν τι θα πει ανθρώπινη επαφή, τόλμη στις κινήσεις, δύναμη ψυχής για το παραπάνω.
Για εκείνους τους σημαντικούς να ζείτε. Για εκείνους που η εξωτερική σας εμφάνισή δε θα το νοιάζει. Που είτε σας δει με τις πιτζάμες είτε με φόρεμα και τακούνια θα του κάνει το ίδιο. Εκείνους να ψάχνετε. Που ενώ δε θα έχουν τίποτα θα σας προσφέρουν τα πάντα.
Μέχρι τότε γιατί να αναλωθείτε με κάθε περαστικό που θέλει να μαγαρίσει τη ψυχή σας; Γιατί να σταματάτε για εκείνους τους "λίγους", γιατί να συμβιβαστείτε με παιδάκια ενώ σας αξίζουν άντρες, σωστοί κύριοι. Εκείνους να αναζητάτε, για εκείνους ναι. Αξίζει να ξενυχτάτε. 

   Μέχρι τότε να αγαπάτε τον εαυτό σας περισσότερο από τον οποιοδήποτε άλλο. Και όχι, αυτό δε λέγεται ναρκισσισμός. Λέγεται αξιοπρέπεια. Δε σας ζητάω να γίνεται ωραιοπαθείς, μα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο να τον έχετε εσείς μέχρι να...
Τίποτα άλλο δεν αξίζει. Με τα ψίχουλα μονάχα τα πουλιά χορταίνουν. Και αυτό ζήτημα. Όσο πιο ψηλά ποντάρεις τόσο πιο ψηλά θα φτάσεις. Και αυτή είναι μια συμβουλή ζωής από κάποια που έμαθε πως στους συμβιβασμούς η ψυχή κρυώνει. Μια συμβουλή καρδιάς από εκείνη που αν και αργά κατάλαβε πως αξίζει πολλά περισσότερα από όσα νόμιζε.